Μακριά γαιδούρα (ή μακριά γκατζιόλα στη θρακιώτικη διάλεκτο). Είναι ένα πολύ παλιό παιχνίδι, οι ρίζες του οποίου αναφέρονται σε τελετές μύησης του παιδιού στον "ερωτικό κόσμο" των μεγάλων[1].
Στο Τυχερό Έβρου το παιδικό αυτό παιχνίδι είχε τον τίτλο "Ατσαλία-Ματσαλία" και είναι μια παραλλαγή του "Τσανταλίνα-Μανταλίνα" που παίζεται στη Βόρειο Ελλάδα[2].
Κανόνες παιχνιδιού: δύο ομάδες με 5-10 παίχτες ανά ομάδα.
Ένα παιδί έκανε τον "στύλο". Στεκόταν στον τοίχο, κάτι σαν μαξιλαράκι.
Αφού χωριζόταν σε δύο ομάδες γινόταν κλήρωση για το ποια ομάδα θα καθόταν και ποια θα πηδούσε.
Ο πρώτος παίχτης ακουμπούσε το κεφάλι στο "στύλο", ο δεύτερος στα πόδια του πρώτου, ο τρίτος στα πόδια του δεύτερου κ.ο.κ. και σχημάτιζαν μια σειρά από σκυμμένους παίχτες.
Οι παίχτες της άλλης ομάδας έπαιρναν φόρα και προσπαθούσαν να καβαλήσουν, πατώντας με τα χέρια τους στις πλάτες των άλλων, όσο πιο μπροστά γινόταν, για να χωρέσουν και οι υπόλοιποι.
Μόλις ανέβαινε ο τελευταίος παίχτης, έλεγε:
"Ατσαλία-Ματσαλία κι στουν κώλου σ' μια σουλήνα, πόσα είνι αυτά;" και άνοιγε τα δάχτυλα του χεριού του δείχνοντας κάποιο νούμερο.
Ο αρχηγός της ομάδας που ήταν σκυμμένος προσπαθούσε να μαντέψει σωστά. Αν αποτύγχανε παρέμεναν σκυμμένοι, εάν το έβρισκε, τότε άλλαζαν οι ρόλοι του παιχνιδιού.
Απαγορευόταν στους παίχτες που ήταν πάνω να ακουμπούν τα πόδια τους κάτω. Εάν ακουμπούσαν, τότε η ομάδα τους έχανε αμέσως[3].
Θυμάμαι μικροί που παίζαμε στο Δημοτικό σχολείο (δεκαετία του 1980) αυτό το παιχνίδι και ήταν το αγαπημένο μας. Επίσης θυμάμαι ότι όποιος είχε στην ομάδα του τον Δημήτρη τον Καρακόλια (ένα πολύ ψηλό και πολύ εύσωμο παιδί) ήταν και ο νικητής!!!
Δημήτρης Δαλάτσης
Αθήνα
10.3.2013
_________________
[1] http://www.iospress.gr/ios1997/ios19971012a.htm
[2] http://strimoniko.blogspot.gr/2010/06/blog-post_7361.html
[3] http://www.polsouli.gr/pehnidia.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου